Dit is Ruud en zijn RIH. Daar rijdt hij al een aantal jaar op en gezien zijn budget zal het nog weleens een aantal jaar kunnen duren voordat hij die vervangt. Tot die tijd overweegt hij een upgrade uit te laten voeren, maar aangezien het tot nu toe goed gegaan is met zijn RIH, zou een upgrade weggegooid geld kunnen zijn. Ruud twijfelt.

RIH is niet zomaar een merk, het is hét merk dat de meeste wereldkampioenen heeft voortgebracht. Tegenwoordig worden er geen RIH wielrenfietsen meer gemaakt. Nu we dit weten is het volkomen begrijpelijk dat Ruud twijfelt. Echter, hij twijfelt niet over een setje carbon wielen, niet over 23 of toch 25 millimeter banden, nee zelfs niet over het een keer schoonmaken van zijn ketting en tandwielen. Niets van dat alles. Ruud twijfelt over een nieuwe zadelpen. Geen gestroomlijnde, en al helemaal niet van carbon, maar of hij de afgebroken zadelpen uit zijn framebuis moet laten halen. Of misschien kent hij wel iemand met een wringijzer; daarmee schijn je het zelf te kunnen. En daarna? Zadelpen lassen aan de andere helft die het zadel nog in zijn greep heeft? Investeren in duct tape? Of toch maar een nieuwe zadelpen aanschaffen? Hmmm, zoveel keuzes…

We kennen Ruud al wat langer als De Beul (van de Brand). Hij dook op in ons peloton nadat hij zijn kruisbanden had afgebeuld en op doktersadvies een fiets had gekocht. Bij aanschaf wist Ruud waarschijnlijk nog niet dat hij een juweeltje te pakken had: Eén waarvan het frame nog met de blote handen gemaakt was, zoals de Amsterdamse meester-framebouwer Wim van der Kaaij het ooit heeft bedoeld en die vele kampioenen heeft voortgebracht. Maar Ruud is geen kampioen, Ruud is De Beul. Als hij zijn fietsvrienden niet aan het afbeulen is, richt hij zich tot zijn RIH. Dat doet hij met flair en daarom is de combinatie man & fiets zo goed want zijn fiets is een echte RIH Elan. Zonder succes overigens want het hand made Dutch steel blijkt stugger dan zijn berijder.

Nadat Ruud deze nederlaag geïncasseerd had, zou hij zijn fiets op een andere manier laten lijden: Banden vervangt hij pas als al het rubber eraf is gesleten en schoonmaken staat over een jaar of twee in de planning. “JAHH pak aan, fiets!  Mijn vrienden noemen me immers De Beul”, zo zal hij gedacht hebben.

Uiteindelijk was het zover, het was hem gelukt. Althans, soort van. Veel woorden maakte hij er niet aan vuil want er was niet echt sprake van dat De Beul weer hardhandig had toegeslagen. Het was eerder een verkrachtingszaak die op een zondagochtend na een half jaar zomaar aan het licht kwam: “Ruud, je zadel… het lijkt wel of ‘ie… hè?”
Na jaren van misbruik was het onze Beul gelukt de zadelpen te breken, ‘gewoon’ tijdens het fietsen. Nu zit hij op een zadel die los op zijn fiets ligt en “uit het zadel komen” is niet meer mogelijk indien hij -wat nu blijkt- één van zijn belangrijkste onderdelen niet wil verliezen.

Het frame is nog intact en daarmee heeft Ruud aangetoond dat RIH misschien wel de beste frames allertijden heeft gebouwd en dat deze Elan misschien wel het slechtste baasje ooit heeft gekregen. Maar inmiddels is Ruud vastberaden: De RIH gaat nooit meer weg. En de zadelpen? Hij twijfelt nog steeds.