Ineens zijn er weer fietsers op de weg. Overal. Het kost moeite ze te ontwijken, maar behendig slalomt Derosa (hij bestaat écht) ertussendoor. De Bunzing als volleerd wieltjeszuiger erachteraan. Heerlijk weer is het ook. Zonnetje, vijftien graden, het is lang geleden dat het de vorige keer lente werd. Een jaar of zo. “Een perfect moment om de fiets weer voor de dag te halen”, besloten de weermannen de afgelopen week ieder bulletin. Diverse media waarschuwden al dat het afgelopen weekend wel eens druk kon worden op de weg. Mooi, weer fietsen dacht de mooiweerfietser. Aangemoedigd door de Gerrit Hiemstra’s en overvallen door lentekriebels gingen we massaal de weg op.
De zon is dus doorgebroken, nu definitief. Menig huisvrouw (m/v) krijgt het dan op de heupen. Ik ook, maar ondanks het ultieme voorjaarsgevoel heb ik geen moment de drang mijn huis te gaan poetsen. Er moet gefietst worden. Om goed voor de dag te komen controleer ik mijn uitrusting en bestel ik het noodzakelijke; ik heb zo veel nodig! Stuurlint, was oorspronkelijk wit maar kan eigenlijk nog wel een jaar mee. Die schoenen waren ook ooit wit. Vlug een doekje erover want de overschoenen gaan terug de kast in. Bandjes! Hoe is het met de bandjes? Niet goed maar die vervang je pas op het moment dat je denkt: had ik ze vorige week maar vervangen. Na maanden van stoempen met bevroren tenen en overmatige snotproductie omarm ik de voorjaarszon en meen ik een complete check up van fiets en uitrusting te moeten doen. Totaal overbodig. Net als dat je het huis grondig gaat poetsen; alsof je de rest van het jaar niks doet. Ik heb helemaal geen nieuwe spullen nodig en stop met online shoppen als mijn winkelmandje nog leeg is. Pure winst!
Ineens zijn er weer fietsers op de weg. Overal. In korte broek compleet met flitsende zonnebril; de meteorologische lente is immers al een week oud. In winteroutfit compleet met windjack; de astronomische winter duurt nog tot 20 maart. Wat een contrast. Bevangen door lentekriebels zijn de meesten vooral in de war. Nog een paar dagen zon en we zijn er weer aan gewend. De drang om naar buiten te gaan neemt af en we kunnen weer vrij fietsen.

Een gedachte over “Lentekriebels”