Afgelopen zondag werd vlakbij mij, met de nodige bombarie, een toertocht verreden. Georganiseerd door Hetiskoers.nl zou een heuse olifant op de landkaart getekend worden. Want dat is grappig. Aanvankelijk zou het in maart te doen zijn en had ik me aangemeld vanwege het sociale aspect, maar vanwege erg slecht weer werd het toen afgelast. Dat ik er niet bij was toen het wel doorging, vond ik niet erg. Integendeel:

Op de eerste plaats zijn dingen die zo massaal gehypet worden niet zo aan mij besteed, al begrijp ik het enthousiasme van anderen. Zo was onder andere Omroep Gelderland aanwezig voor een reportage en werden de sociale media voor en na het evenement overspoeld met lyrische posts. Ook dat begrijp ik, je bruisende leven moet immers met enige regelmaat gevoed worden met nieuwe spontane hoogtepunten; een op de landkaart getekende olifant is dan uitermate geschikt.

Daarbij was er op dezelfde dag elders een alternatieve, minder gehypet toertocht georganiseerd: Deurne – Deurne. Hier keek ik al een jaar naar uit. Op Deurne-Deurnedag drinken we namelijk altijd rond 12.30 uur een trappist op een terras in Deurne, nadat we (uiteraard) de langst mogelijke afstand gefietst hebben. Althans, vorig jaar was de eerste keer en direct werd afgesproken om het ieder jaar te doen. Traditioneel als we zijn.

Dapper negeerden we alle slechte weersverwachtingen en installeerden we nieuwe apps op onze telefoons tot er een was die geen regen voorspelde. Korte broek aan, zonnebril op want we hadden er een gevonden die zelfs een zonnetje voorspelde. Met De Das en TWC Asten was afgesproken om de tocht samen te rijden en na 125 kilometer met veel zon en geen drup regen waren De Bunzing en ik op tijd om de afspraak van precies een jaar geleden na te komen. Na eerst De Das en zijn vriendjes te hebben bedankt en een welgemeende “Houdoe!” later, namen wij plaats op een terras voor die gekoesterde trappist. En aangezien ik mijn omgeving ook wel eens wil doen laten geloven dat ik een bruisend leven heb, postte ik volgend hoogtepunt.