Maandenlang konden we genieten van de interviews met Boogerd, dé man die het Nederlandse wielrennen na het Rabo/Belkin tijdperk nieuw leven ging inblazen. Natuurlijk hebben we Lotto-Jumbo, en hadden we Vacansoleil en Argos-Shimano, maar dit werd anders. Met enkel talent van Nederlandse bodem, een Limburgse fiets, een Zeeuwse hoofdsponsor, kortom een oranje peloton. De twinkeling in zijn ogen bij het vertellen over zijn droom, zijn ideaal, heeft het hart van menig wielerliefhebber in Nederland sneller doen kloppen. Dat Boogerd een rijk verleden als gebruiker heeft, schijnt niemand te deren; Boogie doet zoiets niet en ook al heeft ie het wel gedaan dan nog niet.
Ook de Belgische anti-doping beul kreeg het niet over zijn hart het Oranjepeloton voor aanvang van het seizoen te onthoofden. Onder leiding van aanjager Zijlaard wordt met name Boogerd redelijk succesvol ingezet als uithangbord om invitaties van grotere rondes binnen te halen. Collega ploegleider Van Poppel dacht ondertussen hardop aan serieuze uitslagen: ”Ik zie ons dit seizoen meespelen in hele grote wedstrijden. Ik zie dat wel al gebeuren in de voorjaarsklassiekers, waarvan ik verwacht dat een renner van ons in de laatste dertig of veertig kilometer nog in beeld kan rijden en meespelen.”

Vol trots twittert het Oranjepeloton vanuit de koers dat het in de ontsnapping zit. De tweede etappe weer en alle etappes daaropvolgend. Ook in de semiklassiekers en eendagskoersen werd de loftrompet gestoken. Jammer genoeg ging het hooguit om de vroege ontsnapping en nooit om dé ontsnapping. Maar goed, we zouden wel erg verwend worden als blijkt dat de jonge talenten na ruim 200 kilometer nog de strijd kunnen aangaan met gevestigde namen. Of dat Johnny Hoogerland aantoont wél een goede renner te zijn. Ja, ik vind Johnny Hoogerland overschat als wielrenner. Met Michel Kreder en Marc de Maar moet hij voor de ervaring in de ploeg zorgen en dankzij zijn karakter is hij tevens boegbeeld van het door de ploegleiding omschreven strijdlustige andere Oranje. Toegegeven: het behaalde Nederlands kampioenschap was om van te smullen. Overige prestaties van formaat dateren alweer van 2009, toen hij totaal onverwacht in de Vuelta twaalfde algemeen werd en daarna een keer vijfde in Lombardije. Het prikkeldraad incident in de tour van 2011 gold voor hem als flinke bonus; sindsdien is hij wereldberoemd. De internationale media vonden hem hierna een held van het kaliber brandweerman in New York. Ironisch genoeg zal hij juist door deze memorabele crash tot in de lengte van dagen herinnerd worden en zal hij een vast plekje krijgen bij wielerquizzen, waar dan ook ter wereld en tenminste tot en met 2068. De hoge verwachtingen zou hij (ook door blessures) nimmer waarmaken en behalve dat dit bizarre voorval zijn leven tijdelijk op zijn kop zette, is het erg waarschijnlijk de reden dat hij nog beroeps is; aan belangstelling nog geen gebrek dus interessant om binnen je Nederlandse ploeg te hebben. Was er toen niks gebeurd dan zou hij trouwens ook geen bolletjestrui na drie weken Tour veroverd hebben, wat wel tot zijn ambitie behoorde. Dat was een opportunistische ambitie waar Mart Smeets en consorten een jaar later wel raad mee wisten. Helaas was hij zelden op een interessante quote te betrappen, bleef het spektakel uit en werd zijn eigen dagelijkse rubriek in De Avondetappe niet eens meer dagelijks uitgezonden. De vraag of het item “Waar is Johnny?” op DVD uitgebracht moest worden was tijdens redactievergaderingen bij niemand opgekomen. Nee, zonder prikkeldraad zou het antwoord op de enige triviantvraag achter zijn naam “Yerseke” zijn.

De geluiden zijn immer positief zoals je bij een nieuwe ambitieuze ploeg mag verwachten. Het resultaat laat vooralsnog op zich wachten. Behalve een top-10-notering op Mallorca, tiende in Kuurne en dertiende in Omloop het Nieuwsblad viel er nog maar weinig te proosten want echt serieus werd op de voorgrond niet meegestreden. Eerder op de achtergrond en moegestreden. De vierde plaats van de pas negentienjarige Looij in de Handzame Classics was mooi en toont het potentieel van deze jonge sprinter, maar deze uitslag is niet om een heel jaar lang op te teren. Bij de demonstratie “Fietsen doe je zo” van Etixx Quick Step in de ronde van Zeeland, finishten onze mannen knap op plaats 14, 16 en 20 (tevens laatste). De pro-continentale status van Team Roompot biedt de mogelijkheid op deelname aan veel grotere koersen, maar vooralsnog heeft het Oranjepeloton daar niets te zoeken. Geef de wildcards maar aan teams als Wanty Groupe, Topsport Vlaanderen, MTN-Qhubeka en Europcar, om maar wat namen te noemen. Deze ploegen voegen wel iets toe aan de wedstrijd en geven kleur aan de koers ook op het moment dat ze in de directe uitzending zijn beland. Vooralsnog doet het hele project me vooral denken aan de beginjaren van Skil, dus weinig room en geen vetpot. Of zou de winnaar van de Ronde van Vlaanderen junioren editie 2001 aanstaande zondag met een konijn-en-hoge-hoedact op de proppen komen?