Voordat we met vrienden gaan fietsen op zondagochtend, komen we bij elkaar voor een kopje koffie. Als de cafeïne zijn werk gedaan heeft en alle slaap van de nacht ervoor eruit is, kleden we ons om. Bij één vriend komt het dan wel eens voor dat hij zijn bretels van de fietsbroek vergeet om te doen, en pas als we startklaar staan, bedenkt dat er iets aan zijn kleding is dat niet klopt. De slaap is er dan nog niet helemaal uit. Je ziet hem dan denken: hoe zat het ook al weer?

Om vervolgens in lachen uit te barsten en de boel te corrigeren terwijl hij “net als vorige week” roept. Het is helaas nog nooit voorgekomen dat hij de bretels over zijn shirt heeft aangetrokken. Dat zou ook niet logisch zijn want behalve dat het er raar uitziet kan je de achterzakjes niet meer gebruiken. Je komt er hoe dan ook nog voor je op de fiets zit achter dat er iets is dat niet klopt want die banaan moet je nog ergens kwijt. Volgens mij is het ook ooit voorgekomen dat iemand zijn helm achterstevoren opzette, en zich afvroeg waarom die ineens niet meer lekker zat, maar zoals op de foto heb ik het nog niet meegemaakt.

Zou de dame op de foto, die ik zomaar ergens op het internet tegenkwam, voor de eerste keer een fietsbroekje dragen? Misschien had ze geen idee hoe dat het gedragen moet worden en was er niemand om het haar te vertellen. Had ze dan niet bij de paspop, in de brochure of bij het model gezien hoe het wél hoort? Ze moet zich toch wel afgevraagd hebben waarom de siliconen bandjes in de pijpjes aan de buitenkant zitten; die hebben op deze manier geen functie. Vervolgens zal ze zich misschien afgevraagd hebben waar die kussentjes voor dienen. O ja natuurlijk, je zit ook op een kussen in plaats van dat je een kussen in je broek stopt dus de ‘kussentjes’ horen aan de buitenkant! En hoe zou er gereageerd zijn door haar omgeving? Wie durfde het aan om er iets van te zeggen? Best een gênant moment lijkt mij. Zou ze in een groep gefietst hebben? Of haakten haar medefietsers ineens af, onder het mom van “met haar wil ik niet gezien worden”. Ik vraag me af, of er iemand was die gezegd had dat de broek verkeerd zat, en wat de reactie was. Even op straat in je blote kont om de broek goed te doen, doe je niet. Ook niet vlug achter een dikke boom. Ze moest dus naar huis of de broek zo laten en gaan fietsen. Misschien heeft ze voor veel geld een cursus omdenken gevolgd en kan ze nu omgaan met de situatie zoals die is, en doet ze net of haar neus bloedt: “Nee hoor, ik doe het altijd zo; die zeem is maar onhygiënisch.” In dat geval zou ze altijd met de broek binnenstebuiten dragend op de fiets moeten zitten, en zullen er meer mensen zijn die dit zo doen. Misschien heeft ze wel een weddenschap verloren. Tenminste, weddenschap gewonnen lijkt me uitgesloten.

Ik had natuurlijk het onderschrift kunnen lezen, of de reacties, dan had ik het nu waarschijnlijk geweten. Maar soms is het leuker om iets niet te weten, en er ook niet achter te komen en lekker mijmeren over wat er in iemand om is gegaan. Ondertussen verheug ik me op zondag, als we weer met de vrienden gaan fietsen. En dan hoop ik dat iemand zijn bretels weer vergeet, of over zijn fietsshirt aantrekt waarna hij mij vraagt of ik zijn banaan in mijn zak wil stoppen. Ik hou mijn mond als het gebeurt, en voor ik zijn banaan aanneem, maak ik snel een foto die ik online zet.