Tabor 2015, proloog
Het WK veldrijden is dit weekend in het Tsjechische Tabor en er zijn bij de elite drie kandidaten voor de wereldtitel: de Nederlanders Mathieu van der Poel, Lars van der Haar en een willekeurige Belg. Het maakt niet zo veel uit wie de Belgische bondscoach opstelt; iedere Belg op een cyclocrossfiets is een potentiële wereldkampioen.
De hele wereld zit zondagmiddag aan de buis gekluisterd om de ontknoping te volgen. Nou ja, de hele wereld … heel België, wat Brabanders en de harmonie van Tabor want zij moeten weten welk volkslied ze gaan spelen bij de huldiging; ze hebben er twee geoefend. Verder is de sport in weinig landen heel populair. België, en inmiddels Nederland ook, hebben al jaren de wens dat het IOC deze sport olympisch maakt. Net als korfbal, maar dat is geen sport.
Het is niet zo gek dat vooral in België WK-koorts heerst. Sinds de eerste officiële wereldkampioenschappen in 1950 was er 27x een Belgische winnaar. Het is zelfs nog nooit voorgekomen dat een niet-Europeaan wereldkampioen is geworden. Ook niet bij de vrouwenwedstrijd, niet bij de beloften en ook niet bij de junioren. Ja, één keer. In 1999 won een Amerikaans jongetje maar dat was per ongeluk. Team USA heeft hiervoor de Belgische bond zijn excuses aangeboden en het zou nooit meer gebeuren.
Om het toch spannend te laten lijken, mogen ieder jaar enkele ‘exoten’ op uitnodiging van de Belgische bond de strijd aangaan met hun beste crossers. Dat zijn dit jaar dus de twee eerder genoemde Nederlanders en een Tsjech. Maar dat is een compensatie-Tsjech omdat zij ditmaal het rondtrekkende Belgische volksfeest organiseren en de lokale bevolking ook iets moet hebben om voor te juichen. Martin Bina is zijn naam. Daar wordt verder niks van verwacht dus vergeet hem maar weer.
Van wie ook niks verwacht wordt is Mark McConnell. Hij is één van de drie rijders namens Canada en is de nummer zeven van zijn land tijdens de Canadese kampioenschappen.
Hoewel zijn naam slechts sporadisch in de uitslagen voorkomt en dan ook nog meestal ergens onderaan, kan hij op veel sympathie van de overwegend Belgische toeschouwers rekenen. Mark McConnell is de huidige nummer 188 van de wereld en is bezig met een missie: veldrijder worden. Zes jaar nadat hij voor de eerste keer op een racefiets stapte, lijkt dit hem te zijn gelukt. Waar de pro’s gewend zijn aan het beste materiaal en begeleiding verkoopt deze pionier koerspetjes voor €20.-
om zijn verblijf van 3 maanden in Europa te bekostigen. Met zijn opvallende uiterlijk waren vele ogen tijdens wedstrijden al op deze vreemde eend gericht. Nadat hij bij de cross van Loenhout op het parcours onderstaande foto nam, was hij in één klap beroemd. Ronde na ronde werd hij toegejuicht en heel crossend België wist wie ‘HotSauceCycling’ is. Hij werd er veertigste van de 47.
Ik ben benieuwd of de media oog voor hem hebben want mede door avonturiers als McConnell winnen kleine sporten in de ontwikkelingslanden aan populariteit en dat is dan weer een klein stapje dichterbij de olympische status waar men hier zo van droomt, maar het Canadese volkslied heeft de lokale harmonie dus niet geoefend.
Een gedachte over “De harmonie van Tabor”