In deze serie wordt in aanloop naar de Tour iedere dag een renner uitgelicht. Welke renners, anders dan de traditionele top, zijn de moeite waard om in de gaten te houden, waar en waarom?
Vandaag in deel 7 Maximiliano Richeze.
Hij is niet de eerste Argentijn in de Tour en gaat naar verwachting geen overwinningen behalen voor zijn ploeg. Ook zijn palmares is er niet een om nou lang over door te praten, maar toch is hij van grote waarde. Maximiliano Richeze was sprinter, totdat dit jaar hij in dienst van Etixx-Quick Step kwam. De inmiddels 33-jarige Argentijn rijdt nu vooral in dienst van een andere sprinter, eentje die normaliter een klasse beter is dan hijzelf. Dat doet hij de ene keer voor Fernando Gaviria, de andere keer voor Marcel Kittel. Zoals nu ook in de Tour.
2012 was zijn eerste volledige seizoen terug in het peloton na zijn schorsing en dat werd, qua overwinningen, zijn succesvolste. Hij was heer en meester in de massasprints in de Ronde van Venezuela en de Ronde van Servië. Namens zijn Japanse werkgever was hij regelmatig in Japan en Zuid Korea aan het koersen en ook daar pakte hij nog de nodige etappes mee. Hij werd dat jaar Panamerikaans kampioen door in de sprint zijn ploeggenoot en tevens jongere broer Mauro te verslaan.
2016 is het jaar waarin hij de sprint aantrekt voor een ander, maar niet altijd is zijn sprinter daar. Afgelopen ronde van Zwitserland bijvoorbeeld, was Gaviria er niet bij toen er in de eerste twee etappes gesprint werd en dus deed Richeze het zelf. Steeds was er minimaal één renner beter en in beide gevallen was Peter Sagan de beste. Toen Gaviria er een paar dagen later wel bij was, zorgde een scherpe bocht op 150 meter van de finish ervoor dat zowel Sagan als Gaviria niet meer konden inhalen. De lead-out man won de sprint, en aan het einde van de ronde was ook het groen voor hem. Mocht Kittel net als in 2012 al vroeg uitvallen, dan is Richeze zijn logische plaatsvervanger. Tot die tijd zien we hem vooral in de laatste paar kilometer als wagon in de donkerblauwe Etixx-sprinttrein.
